Video

Ταξινόμηση με αριθμό επεισοδίου

Ταξινόμηση με ημερομηνία επεισοδίου

Σύνοψη

Η Παραδείσα, όπως άλλωστε φανερώνει και το όνομα είναι ένα όμορφο, μικρό, παραδεισένιο χωριό. Με τους κατοίκους του, τα μικρά πέτρινα σπιτάκια του, τα περβόλια και τα χωράφια του, τον παπά και τον μουχτάρη του, τον καφετζή και την μπακάλαινα του. Όλα αυτά που έχει ένα χωριό που σέβεται τον εαυτό του. Θα μπορούσε να είναι όντως ένας μικρός παράδεισος. Το « θα μπορούσε να είναι» , όμως, μέχρι το «είναι», το χωρίζει μια πολύ λεπτή γραμμή. Στην πραγματικότητα, αυτή η λεπτή γραμμή δεν είναι καθόλου λεπτή και όντως χωρίζει το χωριό με το παραδεισένιο όνομα στα δύο. Κάποτε ήταν φίλοι και συνεργάτες. Σήμερα είναι δύο ορκισμένοι εχθροί. Δύο εχθροί που έχουν μοιράσει το χωριό στα δύο. Δύο εχθροί, που ο καθένας απ’ αυτούς διεκδικεί και την εξουσία. Το μουκταριλίκι. Οι κάτοικοι γίνονται μαλλιά κουβάρια και η μικρή Παραδείσα γίνεται κόλαση. Η βεντέτα που δημιουργείται θυμίζει τις οικογένειες των Καπουλέτων και των Μοντέγων και οι καυγάδες είναι ομηρικοί. Οι μόνες που συναντώνται κρυφά σαν ερωτευμένο ζευγαράκι είναι οι γυναίκες του Αναστάση και του Παναή γιατί σαν παλιές φιλενάδες δεν μπορούν να κόψουν αυτό το χούι. Περιττό να πούμε ότι μπροστά στους άλλους ούτε καλημέρα δεν ανταλλάσουν. Αυτό όμως που ανταλλάσουν είναι συνταγές για να μάθει επιτέλους η Θεοπίστη να μαγειρεύει. Άδικα όμως πασκίζει η Μαρουλλού. Τα φαγητά της Θεοπίστης δεν τρώγονται και αν δεν πιστεύετε ρωτήστε την οικογένειά της. Τα παιδιά τους έχουν κι’ αυτά τα δικά τους προβλήματα. Η Ροδούλα είναι η κόρη του Αναστάση και της Μαρούλλας. Μια κόρη τεμπέλα, αχαΐρευτη που μεγαλοπιάνεται. Ο γιός τους από την άλλη, ο Σαββής είναι ένας προσγειωμένος νεαρός που του αρέσει ο Ντοστογέφσκι κι ο Παπαδιαμάντης. Που καιρός όμως για κουλτούρα. Τα περβόλια και τα χωράφια θέλουν δουλειά πολλή. Μια κόρη όμως έχει και ο Παναής με την Θεοπίστη. Η Ελενού είναι μια κόρη άξια, που καθόλου δεν ενδιαφέρεται για φρού φρού κι’ αρώματα. Νοιάζεται περισσότερο για τα χωράφια και τα περβόλια παρά για τα αγόρια της ηλικίας της, τα φουστάνια και τα λούσα. Ο αδελφός της όμως ο Ιωσήφης είναι ένας ανεπρόκοπος νεαρός που όλη μέρα ασχολείται με το αγαπημένο του άθλημα. Τον ύπνο κάτω από τα δέντρα. Άδικα η γυναίκα του η Ανδριανού περιμένει πως θα αλλάξει. Και δεν της έφτανε ο άντρας ο αχαΐρευτος, έχει και την μάνα της την Βαρβαρού να της βάζει λόγια. Τον καιρό που της τον προξενούσε και επέμενε να τον πάρει γιατί ήτανε τάχα γιος του μουχτάρη, το ξέχασε. Ο παπάς του χωριού προσπαθεί να τους συμφιλιώσει. Συμφιλιώνεται όμως η φωτιά με τον πάγο; Κι’ η παπαδιά του δεν είναι ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου. Αυτή, να μου το θυμηθείτε. Κάτι κρύβει. Κάτι θανατηφόρο. Τι να πει και η άμοιρη η Αγγελική, η μοναχοκόρη τους. Στη βρύση για νερό πηγαίνει, από κοντά και η μάνα. Στην Βαρβαρού για να μάθει ράψιμο, εκεί, μπάστακας και η μάνα. Στο μπακάλη για λουβί, ούτε βήμα χωρίς την μάνα. Και μια και ανάφερα την μπακάλαινα. Άλλο κουμάσι κι’ αυτή. Το ρύζι το πουλά φτειρκασμένο, το κρασί το νερώνει, και το χαλούμι έχει αππιϊτούρι.